Il termine «PISTACCHIO» deriva dal termine greco «pistachion».
Na Sycylii natomiast pistacja określana jest nazwą „frastuca”, która wywodzi się z arabskiego „fristach”. Drzewo pistacjowe zdaje się pochodzić ze Środkowego Wschodu, w szczególności z Persji. Z pewnością występowało ono powszechnie również w Palestynie, gdyż w Biblii wspomina się, że Jakub przyniósł wicekrólowi Egiptu w darze owoce pistacji.
Podobno królowa Saby miała niewielką plantację na wyłączny użytek własny i swojego dworu.Uważano, że owoce pistacji mają właściwości afrodyzjakalne i są przydatne w leczeniu ukąszeń jadowitych zwierząt.
Drzewo pistacjowe
Pistacja jest bardzo długowiecznym drzewem, które może przetrwać całe stulecia, charakteryzuje się bardzo powolnym wzrostem i może osiągnąć wysokość nawet 10 metrów.
Jest rośliną dwupienną, czyli istnieją rośliny o kwiatostanach męskich i rośliny o kwiatostanach żeńskich i oba są niezbędne, aby mogło dojść do zapylenia, które odbywa się przy udziale wiatru.
Kwitnienie pistacji rozpoczyna się między końcem marca a początkiem kwietnia w przypadku odmian wczesnych, a pod koniec kwietnia w przypadku odmian późnych.
Najpierw kwitną kwiatostany męskie, potem żeńskie. Owocem jest owalny pestkowiec z łupiną, zawarty w łusce, która po osiągnięciu dojrzałości zmienia kolor z żółtego na różowy.To, co jemy, to nasiona, które łatwo rozpadają się po osiągnięciu dojrzałości, podobnie jak w przypadku migdałowca.
Od rośliny po stół
Zbiory Zbiory pistacji nadal przeprowadza się całkowicie ręcznie, zrzucając owoce do pojemników niesionych na ramionach lub potrząsając gałęziami, aby zebrać owoce na płachty materiału rozłożone u podnóża roślin, a w niektórych przypadkach nawet przy użyciu odwróconych parasolek. Suszenie Po zbiorze owoce są „wyłuskiwane” (oddzielane od łuski, czyli skórzastej osłonki) poprzez mechaniczne pocieranie i suszone przez 3-4 dni na słońcu. W ten sposób uzyskuje się pistacje w łupinie, które następnie przechowuje się w suchym i zaciemnionym miejscu.
